១. អ្នកក្រត្រដរឳ្យកូនរៀន ខំប្រឹងស្ទើរលៀនភ្នែកគ្រប់គ្នា
លក់គោក្របីជ្រូកមាន់ទា ដីស្រែចម្ការសឹងមិនយល់ ។
២.
កូនខ្លះផ្តេសផ្តាសមិនខំរៀន ថែមហ៊ានយកលុយម៉ែឪផ្តល់
ចាយវាយហ៊ឹកហ៊ាក់ហក់តាមខ្យល់ មិនមានគិតដល់ញើសម៉ែឪ ។
៣.
កូនខ្លះគ្រាន់បើខាងរៀនសូត្រ ស្ទុះលូតរបូតផុតដីស្រែ
ធ្វើការរាជការបានប្រាក់ខែ ប៉ុន្តែភ្លេចអស់រឿងក្រីក្រ
។
៤.
ភ្លេចពូជពណ៌ពង្សវង្សអធន ដែលរងទុក្ខធ្ងន់មកច្រើនត
ត្រូវគេព្រួតគ្នាច្របាច់ក ត្រដររកខ្យល់ចាំតែស្លាប់
។
៥.
អ្នកក្របញ្ជូនឳ្យមករៀន ឳ្យមានតម្រិះចេះប្រញាប់
ភ្នែកភ្លឺឃើញច្បាស់ឳ្យដាស់ប្រាប់ ម្តេចឡើយក្រឡាប់ក្បត់ពូជេង ។
៦.
បែរជាព្រួតដៃនឹងអ្នកខ្ពស់ ទ្រគោះប្រឆាំងច្បាំងកំហែង
ថាក្រព្រោះខ្ជិលមិនប្រឹងប្រែង ថាកម្មតាក់តែងពីព្រេងនាយ ។
៧. បើតែម្ល៉ឹងៗអ្នកខ្សោយខ្សត់ ប្រាកដជាគ្មានផ្លូវដោះស្រាយ
គេក្បត់ខ្លួនអស់ព្រោះជិនណាយ ព្រោះគេសប្បាយភ្លេចពូជពណ៌ ។
ភ្នំពេញ ២២ កក្កដា ១៩៦៥
No comments:
Post a Comment